Zelfsturing en burn-out
16/10/2015 - 15:47
Over burn-out is er zeer veel te doen de laatste jaren. Maar goed ook, want dit aspect van werken kan niet genoeg belicht worden. Mensen die ermee te maken krijgen moeten lang, lang genezen. Je wil véél voor je werk doen, maar niet alles. Niet ziek worden.
Vaak worden mensen met een burn-out medisch en psychisch begeleid. Dit is supernoodzakelijk! Toch zien we dat dat vaak onvoldoende is. Na hun (vaak trage) genezing komen ze terug op de werkvloer, waar er ondertussen niets veranderd is. Of toch onvoldoende. Opnieuw tussen dezelfde mensen, opnieuw dezelfde methodes en systemen die voordien al ontoereikend bleken. Je krijgt dus méér van hetzelfde opnieuw. Wat gebeurt er als je méér van hetzelfde krijgt? Juist ja … hetzelfde resultaat. Niet altijd, maar toch vaak genoeg om hier even bij stil te staan. Daarmee wil ik mensen die momenteel aan het vechten zijn om te genezen zeker niet ontmoedigen. Immers: voor elk probleem is er een oplossing.
Wat ik zo schrijnend vind in mijn tochten door bedrijven, praktijken en organisaties is dat zaken soms zo eenvoudig zijn en er toch zoveel mensen zijn die ze nooit hebben geleerd. Reden is dat we op de lagere school en in het middelbaar heel veel leren over het WAT (wat is er gebeurd, wat is belangrijk), maar niet over het HOE. HOE moet ik mezelf organiseren, HOE zorg ik ervoor dat mijn rekeningen niet onder nul geraken en ik in zware maanden toch nog nieuwe schoenen kan kopen, HOE zorg ik ervoor dat ik geen uren kwijt ben aan boodschappen, HOE zorg ik ervoor dat mijn omgeving leefbaar blijft, HOE krijg ik alle prikkels die op me afkomen nog bestierd (mails, telefoon, social media, de kinderen enz). Allemaal zaken die we niet leren op school.
Gevolg: sommigen hebben hier aanleg voor (oef!), anderen leren het thuis (ook nog chic), nog anderen leren het niet. En moeten met scha en schande ondervinden dat hun systemen, zoals ze die altijd hebben toegepast, niet meer werken. Dat ze er dood- en doodmoe van worden. Tot ze helemaal géén fut meer hebben.
Komen ze dan ook nog terecht in een omgeving die hen niet verder helpt (omdat de bedrijfsleider bijvoorbeeld ook geen kaas gegeten heeft van zich praktisch efficiënt te organiseren), dan beginnen ze vaak gewoon nog méér hun best te doen. Nog meer proberen te onthouden, nog langer te werken. Tot ze helemaal uitgeblust zijn.
Vandaar mijn oproep aan iedereen die ziet dat iemand in zijn/haar omgeving op vrijdagavond afgepeigerd aan het weekend begint: kijk ’s naar HOE deze persoon de dingen aanpakt. Beschikt hij of zij over een goed georganiseerd systeem of is hij/zij aan het verzuipen in een way of life die onvoldoende handvaten biedt om het hoofd boven water te houden? Zoek dan naar hulp op dit specifieke terrein! Als men die hulp (eerst of tegelijk) inschakelt, kan de betrokkene na het genezingsproces écht met een nieuwe lei starten, met véél minder kans op herval. En beginnen alle (gezamenlijke) inspanningen, van de persoon zelf, van psycholoog én arts én organisatiecoach pas écht te renderen.
Klaar voor een echte nieuwe frisse start !